Yatakta kıvranıyordum. Annemin sesi odaya yankı yapıyordu. Kalktım yorgun argın. Odanın penceresini açtım . Hava güneşliydi, derin bir nefes aldım. Yatağımı düzenliyordum biraz dağınıktım ama yine de düzenliyordum.
Odadan çıktım. Annemin müthiş kahvaltısı hazırdı. Annemle biraz sohbet ettikten sonra benden ekmek almamı istedi.
Kapıdan adımımı attım. Çok mutluydum bugün. Yavaş yavaş adımlarla bakkala doğru gidiyordum. Sokakta top oynayan çocukları görünce bende onlarla biraz oynadım. Çocukları seviyordum hem de çok. Ben de büyümüş sayılmazdım .
Gidiyordum usul usul derin derin. Hava da birden yağmur bulutları beliriverdi. Kaçmam lazımdı çünkü annem bekliyordu beni. Annemle güzel bir kahvaltı yapacaktık ona hayallerimden bahsedecektim.
Hızlı hızlı adımlarla bakkala doğru gidiyordum. Hava puslu ben yorgun.
Biraz karışıktı bugünlerde buralar. Halk gösteri yapıyordu .
Birden bir uğultu oldu.
Hiçbir şey anlamadım.
Beynim zonkluyordu.
Olamaz ! Olamaz ! Yoksa , Ben !!!
Gözümde gözyaşları süzüldü. Anneme gidecektim daha beraber alacağım sıcacık ekmekle kahvaltı yapacaktık.
Anne !!! diye bağırdım. Annem bekliyordu beni . Beni dokuz ay karnında taşıyan annem.
Ama hiçbir şey hissetmiyordum sadece beynim zonkluyordu.
Birden elimi başıma götürdüm… Elime bakınca kan gördüm . Sonra yığıldım yere…
GÜNLER GÜNLER …
Ve ben artık yaşamıyorum. Ben artık yaşamıyorum. Uzun müddet sonra melek olup uçtum.
Bu pis dünyanın bütün pisliğini sizlere bırakarak.
Sadece Annemi özlüyorum.
